Ik schreef deze maand een artikel voor coachlink: de ironie van het werkleven

3 jaar geleden viel het avontuurlijke kwartje.

Samen met mijn man en zoontje van anderhalf in de rugdrager, stond ik op Mount Snowdon. Na een loopbaan als praktijkhouder en sport- en revalidatietherapeut, werkte ik daarna 10 jaar in onderwijs- en zorgorganisaties als trainer, leidinggevende en opleidingsmanager, echter de laatste 2 jaar paste het me niet meer. Heel lang had ik naast mijn banen nog een hobbie bedrijfje waarmee ik vrouwen inspireerde om mee de bergen in te gaan. Daarmee suste ik mijn avontuurlijke ik. Ook heb ik als fysieke tegenhanger van al het zittende werk altijd veel gesport en bergen beklommen. Toch raakte ik van iedere baan steeds weer gestrest en uitgeput en voelde ik steeds sterker dat ik een andere koers wilde varen.

Mijn hele leven zijn sport, bewegen en avontuur de rode draad in mijn leven. Het heeft me geholpen als ik me goed voelde maar vooral ook bij levensgebeurtenissen, stress en onzekerheden. De reis die ik met mijn gezin maakte in 2019 was een bewuste keuze om ons tijdelijk te ontrekken aan het systeem. We zouden met zijn drieen een jaar op reis gaan. Na een maand was ik niet alleen zwanger, maar kon ik ook dat deel (ego) van mezelf loslaten dat mij blokkeerde om mijn avontuurlijke en speelse kant verder te ontwikkelen. Een deel dat van mij is, een deel dat onrustig wordt als ik er geen aandacht aan geef.

En toen op reis viel het avontuurlijke kwartje. Ik zag wat ik wilde recyclen aan talenten en vaardigheden en bracht het opnieuw bij elkaar met een nieuw strik eromheen; MountainFit.

Sport, bewegen en avontuur zijn mijn middelen om mezelf en anderen letterlijk en figuurlijk in beweging te zetten. Sinds 3 jaar combineer ik dit met coaching en help ik mensen, teams en topsporters bij levens- en werkvragen om zichzelf en hun eigen pad te herontdekken, duurzaam te presteren en leiderschap verder te ontwikkelen.

Zelf leer ik iedere dag van avonturen en van andere mensen met wie ik op een coach avontuur ga. Al deze mensen hebben het gevoel vast te zitten, blijven vastzitten in niet helpende patronen en overheerst twijfel. Daarbij wordt er steeds meer zekerheid gehaald uit controle. Dat geldt trouwens ook voor organisaties. Ook organisaties zitten vaak vast, met onverwerkte trauma’s, waar de energie niet stroomt en met doekjes voor het bloeden. Beiden kunnen wel eens baat hebben bij meer avontuur, een avontuurlijke mindset en avontuurlijk leiderschap.

Deze maand schreef ik het artikel ‘de ironie van het werkleven’ voor CoachLink van Uitgeverij Boom Nelissen. Hierin geef ik mijn visie weer op hoe een avontuurlijker leven ons allemaal kan helpen. Er valt zoveel te leren van avontuurlijk zijn om patronen van mensen, organisaties en systemen te doorbreken.

Nieuwsgierig geworden?
Lees hier het Artikel